Dangal va rostgo`y bu ayol ayni paytda O`zbekiston davlat konservatoriyasida talabalarga saboq berish barobarida, Alisher Navoiy nomidagi Davlat akademik Katta teatrida ham faoliyat yuritmoqda. O`nlab xalqaro tanlovlar laureati va hay`at a`zosi, professor maqomiga ega ustoz san`atkor bizning mehmonimiz bo`ldi. O`zbekiston va Qoraqalpog`iston Respublikasi xalq artisti Muyassar Razzoqova bilan bo`lgan suhbatimiz ochiq-oydin kechdi. U o`z sohasidagi muammolardan kuyunib, ijodiy faoliyatidagi unutilmas lahzalar haqida esa zavqlanib gapirdi...
— Nega O`zbekistonda opera san`atkorlari tez-tez konsert taqdim etishmaydi?
— Esingizda bo`lsa, avvallari har ikki yilda konsert berardim. Hozir ham konsert qo`yish niyatim bor, ammo orkestr olish juda qiyin bo`lib qoldi. Maqtanishga yo`ymangu, mendan keyingi avlod opera san`atkoriga xos konsert namoyish qilmayapti. Hammasi ham o`z ovozi bilan san`atga kirib kelmayapti. Bugungi yoshlarning ko`pini tan olmayman. Ular haqiqiy operachi emas. O`zbekiston xalq artistlari Ismoil Jalilov, Avaz Rajabov, Normo`min Sultonovlarga o`xshaganlari yo`q.
Keyingi paytda yasama operachilar ko`payib ketdi. Ular operani shouga aylantirib yuborishyapti. Qo`liga har xil elektron mikrofonlar olib, ariya aytsa, u opera hisoblanmaydi. Bu estradaning yana bir vokal ko`rinishi, xolos. Hozir o`zini operachi, deb hisoblayotganlarning ko`pchiligi tanish-bilishi ko`magida sahnaga chiqayotgani achinarli. Fonogrammasiz konsert havola qiladiganlarga tan beraman. Ammo undaylar yo`q, afsuski. Spektakllarda asosiy rollarni ijro etmagan operachilar haqiqiy operachi hisoblanmaydi. Ayni paytda o`zbek opera san`atida rivojlanish emas, sal chekinish kuzatilyapti.
— Sohangizda echimini kutayotgan yana qanday muammolar sizni qiynaydi?
— Konsert qo`yish istagidagi operachilarga etarli shart-sharoitlar yaratilishi zarur. Konservatoriyadagi talabalar orasidan ovozi borlarni saralab, so`ngra teatrga ishga olish va katta sahnalarga chiqarish kerak. Operada ham estaradagi kabi tanish-bilish rivojlanib ketgan. Ovozi bor, iste`dodli yigit-qizlar chetda qolyapti. Hozir teatrda ishlayotganlarning ovozi bo`yicha attetasiyadan o`tkazsa, elakda uch, to`rt nafari qolib, qolganlari tushib ketadi. Teatrning bugungi ahvoli mana shu darajada. Birinchi navbatda kadrlar masalasini ko`rib chiqish lozim. Ular spektakllarda bosh partiyalarni aytish darajasiga etgach, bir qator muammolarga barham beriladi. Shundan so`ng, ular katta sahnalarda qolishi mumkin. Opera hamisha kerak. Har bir mamlakat opera san`ati jahon sahnasiga chiqsagina, keyin o`sha davlat san`ati rivojlangan hisoblanadi.
— Moskvadagi konsertlaringizning birida mashhur opera yulduzi Elena Obrazsova qarshingizda tiz cho`kib, iste`dodingizga tan berganligi rostmi?
— Bu bor gap. O`sha kunni eslasam, hozir ham ko`zimga yosh keladi. Konsertda “Romeo va Juletta” operasidan partiya kuylaganman. Eng yuqori pardada ijro qilganim bois tomoshabinlar asar yakunida o`rnilaridan turib olqishlagan. Qarsaklardan so`ng kayfiyatim chog` holda grimxonaga kirdim. Bir payt Elena Obrazsova shundoq qarshimga kelib tiz cho`kkancha, ta`zim qilganini ko`rib, ko`zlarimga ishonmadim. Hayron bo`lib, uning qo`llaridan ushlab turg`azdim. U: “Men Razzoqova oldida emas, asl iste`dod qarshisida tiz cho`kyapman. Nafaqat mening ishonchimni oqlading, balki shuncha muxlislaringni ham mehrini qozonding. Tashakkur senga!”, degan. Uning so`zlari hamon quloqlarim ostida jaranglaydi. Jahon operasi afsonasi, deya e`tirof etilgan buyuk san`atkorning mening qarshimda tik cho`kib turishi bu – o`zbek san`at oldida tiz cho`kish bilan barobar edi.
Mazkur suhbatning to`liq matnini "Darakchi"ning 2-sonida o`qishingiz mumkin.
