Mass-media fondi Vasiylik kengashi raisi o`rinbosari Saida Mirziyoeva o`zining ijtimoiy tarmoqlardagi sahifasida 2013 yilda amalga oshirgan Haj safari xotiralari bilan bo`lishdi:
"2013 yil oilamiz uchun og`ir keldi, kutilmaganda yaqin bir insonimiz olamdan o`tib qoldi. Bu musibat meni hayotga boshqacha qarashga majbur etdi. Aslida, Alloh panohidan boshqa himoyamiz yo`qligini va O`ziga mustahkam imongina bizni qutqara olishini tushundim.
O`sha kunlari qalbimda bir Chaqiriqni his qildim. Buni so`z bilan tushuntirish qiyin. Oldinlari bunday kuchli tuyg`uni sezmagan ekanman. Ka`bani tavof qilish, Haj ibodatini ado etish istagi butun borlig`imni qamrab oldi.
Balki kimdir: "Siz uchun bu muammo emas-ku?!' - deyishi mumkin hozir. Ammo unda vaziyat boshqacha edi.
Tashkiliy muammolar etarlicha, yana o`sha yili bedavo kasallik - Ebola virusi tarqalgani ham ortiqcha bo`ldi. Lekin mening ko`zimga u paytda hech qanday to`siqlar ko`rinmadi.
Biz kvota bo`yicha navbat kutib, O`zbekistonlik ziyoratchilar guruhida joy qidirdik. Bir yil deganda yo`limiz ochildi va Saudiya Arabistoniga yo`l oldik.
Haj ziyorati qoidasiga ko`ra samoletimiz Madina shahriga qo`ndi. Havo 45 daraja issiq. Boshqa ziyoratchilar bilan birga 6-8 kishilik xonalarga joylashdik.
Ibodatni qattiq ushlaydigan buvijonim boshchiligida ammajonim, xolam, singlim va men - jami 5 ayolmiz.
Samolyotdan tushiboq, buvijonim hammamizni masjidga olib bordilar. Qorin och, tunu kun tayinli ovqat emaganmiz. Ehson qilib xurmo bilan qora non tarqatib yurgan odamga duch kelganimizda singlim ikkimizning xursand bo`lib ketganimizni ko`rganingizda edi! Umrimda bunaqa mazali non emaganman! O`sha kundan xurmoga ham mehrim tushib qoldi. Doim o`zim bilan (buvijonimning bir dunyo qurtlariga qo`shib), bir juft xurmo olib yuradigan bo`ldim.
Ertasiga avtobusda Makkaga yo`l oldik. Yo`l bo`yi talbiya aytib ketdik. Shu narsa xotiramda muxrlanib qoldi.
Makkaga yo`limiz ancha mashaqqatlar bilan kechdi. Safar boshidanoq kimsasiz joyda avtobus buzilib qoldi. Haydovchi arabchada allanimalarni tushuntirdiyu bizni yaqin oradagi bekatga tushurib ketdi. Cho`lning qoq o`rtasi. Telefonda aloqaga chiqib bo`lmaydi. Nima qilishni bilmay, bekatda o`tiribmiz, changga botib. Orqamizdan so`rab keladigan odam yo`q Bir soatdan keyin qandaydir avtobus ko`rindi. Oynalari siniq. Ichi to`la arab erkaklari. Ular ham Makkaga ketishayotgan ekan. Bir amallab avtobusga chiqib, joylashib oldik. Lekin bu bilan sarguzashtimiz tugagani yo`q. 2 soatlik yo`ldan keyin bu haydovchi ham bizni qandaydir blok-postda tashlab ketdi.
4 marta mashina almashtirib, 3 soatlik yo`lni 8 soatda bosib o`tdik. Ehromlarimiz ko`rinishdan uch kun sahroda piyoda yurgan sayyohlarning libosiga o`xshab qolgandi))
Nihoyat manzilga etdik, orzuimizdagi maskan - Masjidul-Haromga, muqaddas Ka`baga keldik.
Barcha mashaqqatlar ayni paytda yoqimli ham edi. Men atrofdagilar bilan birligimni his etib turardim. Allohga yaqin bo`lish yo`lidagi bu qiyinchiliklar men uchun quvonchga aylanib ketdi.
Biz Hajga borgan 2014 yili Arafa kuni jumaga to`g`ri keldi. Buni Hajjul-akbar, deyishar ekan. Bu biz uchun haqiqiy omad, baxtimiz bo`ldi. Aytishlaricha, Makkaga o`sha yildagichalik ko`p odam kelmagan emish.
Ka`bani aylanar ekanmiz, odamlar oqimi bizni shunchalik o`zi bilan tez tortib ketardiki, necha marta aylanganimizni sanashga zo`rg`a ulgurardik...
Men ko`p davlatlarda bo`lganman. Lekin bunday muhitni, bunchalik dunyodan uzilish hissini boshqa hech qaerda his qilmaganman.
Bu hisni tuyish barchaga nasib etsin. U muqaddas zaminga har bir dindoshimizning oyog`i etsin. Yana bir bor Ramazon ro`zasini go`zal tarzda o`tkazishni tilayman. Ibodatlaringiz qabul bo`lsin, azizlar.
