O`tgan haftada ijtimoiy tarmoqlar orqali tarqalgan video ko`pchilikning diqqatini tortdi. Unda chamasi maktab yoshidagi suriyalik qizaloqning muxbirga bergan noodatiy javoblarini eshitib, beixtiyor qalbing larzaga keladi.
— Isming nima ?
— Bilmayman.
— Ota-onang bormi?
— U o`ldi.
—Umuman sen bugun biron narsa edingmi, o`zi?
Jimlik, qizcha boshini ham kilgancha ikki kafti bilan yuzlarini berkitadi. Ayni yashashga, bolalardek beg`am betashvish olamda sayr qilishga xaqli bu qorako`zni kim bundayin achinarli taqdirga mahkum etdi? Ota-onasi bag`rida bekamu-ko`st, boshqa yurtlardagi tengdoshlari kabi go`zal hayot kechirish baxtini kim undan tortib oldi? Videoning orqa planida hozirgina yuz bergan portlashdan so`ng chang to`zon ostida kolgan insonlarning noaniq manzil tomon u yoq bu yoqqa tahlikali shoshilayotganini ko`ramiz. Inson bolasi ayni olti-etti yoshida olam-olam kuvonch-u, bir dunyo qiziqish bilan maktab ostonasiga qadam qo`yadi.
O`z kelajagi poydevorini ko`rish uchun ilk xarakatlarini boshlaydi. Ayni voqea uning yodida bir umr saqlanib qoladiki , endi u yon atrofidagi jarayonlarga munosabat bildira oladigan , ularni tahlil qila oladigan darajada aql-idrokka ega bo`ladi. Jurnalistni qo`liga kalam olishga majbur etgan maqolamiz qaxramonichi uning nazdida bu yorug` olamda yashash xurlikmi yo xo`rlik , baxtmi yo baxtsizlik , to`qlikmi yo ochlik . Inson umri davomida unga ro`baro` kelgan kundalik ko`ngilsizliklardan , tumushidagi dilxiraliklardan noligan ko`yi o`zini baxtsiz his etadi.
Bu dunyoda go`yoki undanda omadsizroq , undanda ayanchliroq taqdir egalari yo`qdek ich etini kemiradi. Qora kunlar , qora bulutlar faqatgina uning boshi uzra aylanayotgandek hayotidan noliydi. Lekin ushbu videolavhadagi go`dak aynan shunday o`z taqdiridan,uning kutilmagan tuxfalaridan norozi insonlarni bir dam bo`lsada o`ylashga, tinchlik ne`matining barchaga teng bo`lib berilmagani , uning hammaga ham birdek nasib etmasligiga amin bo`lishga chorlasa ne ajab?
