Bu voqeani bizga Qashqadaryo viloyati, Qarshi tumanining Xonobod mahallasida yashovchi 75 yoshli Parda bobo Xursandov yozib yuborgan.
Onkologik kasallik bo`yicha operasiyani boshdan kechirdim, davolanganimdan so`ng vrachlar uyga javob berishdi. Ozib ketganimdan juda holsizlanib qolgandim, hatto ikki marotaba hushimdan ham ketib qoldim. Mazam bo`lmagandan kechalari ham uxlolmay, shiftga termilib chiqardim. Tuzalmaganimdan “Nahotki endi umrim poyoniga etgan bo`lsa?” deb g`amga botardim.
Navbatdagi uyqusiz kechalardan birida, Yaratganga “Ey, Xudojon, jonimni omon saqla, qiladigan ishlarim ko`p, farzandlarim mening maslahatimga, yordamimga muhtoj, o`zing rahm qil!”, deb iltijo qildim. Keyin olamdan o`tgan ota-onamning ruhlari bilan xayolan suhbatlashib, ulardan ham madad so`radim. Ko`zlarimdan uyqu qochib, derazaga tikilib yotdim. Qancha yotganimni bilmayman, soat chamasi tunggi ikkilarda osmonning qibla tomonidan derazamga qarab, dumaloq, yop-yorug` nur suzib kela boshladi. Uning atrofi bir tekis sip-silliq, ammo shu`lasi yo`q edi. Nur tobora derazamga yaqin kelib, to`xtadi, 2-3 daqiqa qotib turdi, keyin esa sharq tomonga qarab siljidi. Xuddi sehrlangandek, tilim kalimaga kelmay, uni tomosha qilib o`tiraverdim. Shu payt derazamda katta oq kapalak paydo bo`ldi. Yarim kechasi kapalak nima qilib yuribdi ekan, deb hayron bo`ldim. Oq kapalak hech qaerga qo`nmay, qanot qoqib men tomonga qarab turaverdi. U ham ikki-uch daqiqa turgandan keyin nurning ortidan g`oyib bo`ldi.
Bu voqeadan keyin nimagadir meni uyqu elitib, hech uxlamaydigan odam tonggacha qotib uxlabman. Uyg`onganimda esa tanamda ajib bir engillikni his qildim. Kechasi bo`lgan hodisani rafiqamga gapirib berdim. U dunyodan o`tgan yaqinlarimizning ruhiga atab, duoyi-fotiha qildi. Shu paytgacha ishtaham yo`qligidan tomog`imdan ovqat ham o`tmasdi. Nima egim kelayotganini o`zim ham bilmasdim. Tunggi voqeadan keyin o`z-o`zidan ishtaham ochilib, ovqatga kirdim. Odam yaxshi ovqatlangandan keyin kuchga-quvvatga kirar ekan. Turli meva-chevalarni iste`mol qilib, oyoqqa turib ketdim. Hozirda hech kimning ko`magisiz yuryapman, to`y-tomoshalarga boryapman.
Shu voqeadan keyin ruhlarning borligiga, atrofimizni o`rab turgan olam g`aroyibotlarga to`laligiga, biror qiyin vaziyatga duch kelganimizda yaqinlarimizning arvohlari doimo bizni qo`llab-quvvatlashiga chin dilimdan, ishondim.
Boboning maktubini Lola Shoimova oqqa ko`chirdi.
25.07.2017, 11:04
Biron bir ishni boshlash oson kechmaydi. Nemislarda ham “hamma ishning boshlanishi og`ir” degan maqol bor. Qancha mehnat, mablag` va tinimsiz harakat zarur. Hujjatlarni to`g`rilash, ma`lum...
11.07.2017, 12:11
Nasiba ko`zini to`yxonaning to`rt tomoniga yugurtirib erini izlay boshladi. Qani u? Topolmagach, o`rnidan turdi-da, butun tashvishlarini unutib sho`x taronaga raqs tushayotganlarni oralab, eshik tomon yurdi....
29.06.2017, 14:11
Qizlar yotoqxonasining yuqori qavatiga ko`tarilayotganimda qattiq hayajonlanib ketdim. Ko`rishmaganimizga ham ancha bo`ldi. Qanday kutib olarkin? Nimadan gap boshlasam ekan? Bu uchrashuvimiz nima bilan tugarkin? Har...
28.06.2017, 15:27
Sobira kalendarga qaradi. O`n ettinchi fevral… Ertaga o`g`li bilan uchrashadi. Ikkilarining ham tug`ilgan kunlari. Yuragini temir qo`llar g`ijimlagandek bo`ldi. Sog`ingan, juda-juda sog`ingan…Uch yil muqaddam…Sobira o`zi...
