Яқинда хориж телеканаларидан бири орқали ахборот дастурини томоша қилаётган эдим, кичик қизим, “Ада, қаранг, Ўзбекистон байроғини кўрсатишаяпти” деди. Хақиқатан, хам қандайдир анжуман муносабати билан Нью-Йоркдаги БМТ қароргохи кўрсатилаётган эди. Шунда тенглар ичра тенг Ўзбеккистоннинг байроғи яққол кўзга ташланди. Биринчидан, ўқувчи қизимнинг мамлаккатимиз байроғига бўлган эҳтироми, иккинчидан мустақил юртимизнинг байроғи юксак қароргохда хилпираб туриши кўнглимни тоғдек кўтариб, “кеча ким эди-гу, бугун ким бўлдик” деган саволни ўз-ўзимга бериб, қалбимда ўзгача ғурур ва ифтихор жўш урди.
Ким эдигу ким бўлдик?
Хақиқатан хам, 23 йил аввал ким эдик? Қизил империя матбуотида, телевидениесида халқимиз мунтазам равишда таҳқирланаётган, камситилаётган, боқиманда тамғаси ёпиштирилаётган даврлар ёдимиздан кўтарилгани йўқ. Ўшанда “мустақил бўлсанг, узоққа бормайсан, ўз кунингни ўзинг кўраолмайсан” дейилмаганмиди? Мана мустақил бўлганимизга 23 йил бўлди. Мустақиллигимизнинг ҳар бир йили Ватанимиз солномасига ёрқин саҳифа бўлиб кирди. Ўтган йиллар давомида халқимиз мустақилликнинг нақадар азиз неъмат эканини англаб етди ва истиқлолни кўз қорачиғидек асраш зарурлигини чуқурроқ ҳис этди.
Жонажон Ўзбекистоннинг бугунги жамолини ўтмишига қиёслаб бўлмайди. Истиқлол йилларида мамлакатимиз иқтисодиёти жадал ривожланиб, халқимиз турмуш фаровонлиги юксалди. Буларни авваллари тассаввур қилишнинг имкони хам йўқ эди. Энг асосийси мустақиллик йилларида халқимиз дунёқараши, онгу тафаккури ўзгарди. Теварак-атрофга, меҳнатга, ҳаётга бошқача муносабатда бўла бошладик.
Бу кунларга етганлар бор...
Биргина мисол авваллари Хиндистон пойтахти Дехлига бормоқчи бўлсак, аввал Москвага бориб, у ердан самолётда яна Тошкентга келиб, сўнг Дехлига училарди. Эндиликда “Ўзбекистон хаво йўллари” авиакомпанияси самолётлари дунёнинг барча йирик шахарларига тўғридан тўғри парвоз қилмоқда. Авикакомпания парки замонавий самолётлар билан тўлдирилган ва бу жараён давом этмоқда. Иқтисодиётнинг қон томири бўлмиш темир йўл тизимида хам асрларга татигуйлик ишлар қилинди. Халқимизнинг фидокорона меҳнати улкан бунёдкорлик салоҳиятининг амалий намойиши бўлмоқда. Замонавий уйларда истиқомат қилаётган халқимиз вакилларининг ўзимизда ишлаб чиқарилаётган автомобилларни бошқараётгани хам кўнгилларимизни тоғдек кўтармоқда.
Халқимиз ўзининг қадрини билди. Ал Хоразмий, Ал-Фарғоний, Ал Беруний, Ибн Сино, Мирзо Улуғбек каби буюк зотларнинг, Амир Темур сингари буюк давлат арбобларининг авлоди эканимизни, тарихда ҳеч кимдан кам бўлмаганимизни ва келажакда хам кам бўлмаслигимизни тўла англаб етдик. Шу ўринда, хориж дипломатларидан бирининг “Ўзбекистон –пойтахт шахарлар мамлакати” деган сўзларида жон бордек. Дипломатнинг айтишича, тарихда бизнинг халқчалик хеч бир халқ буюк давлатлар тузмаган экан. Мамлакатимизнинг барча йирик шахарлари қадимда у ёки бу мамлакатнинг пойтахти бўлганини эслаб ўтишнинг ўзи кифоя. Шу ўринда Ўзбекистон давлат Гимнидаги “Улуғ халқ қудрати жўш урган замон, оламни махлиё айлаган диёр” деган сатрлар бир-бир хаёлимиздан ўтади.
“Ягонасан, мустақил Ватаним...!”
Эркин ва фаровон ҳаётимиз ғурур-ифтихоримиз тимсолига айланди. Буларнинг хаммаси истиқлол шарофати, Президентимиз юритаётган оқилона сиёсат самарасидир. Тинчлик барқарор бўлган жойда тараққиёт бўлади. Халқимиз эришаётган бундай ютуқлар, ҳаётимиздаги юксалиш мамлакатимизда ҳукм сураётган тинчлик ва осойишталик мевасидир. Президентимиз таъбири билан айтганда, Ўзбекистонимиз мустақил тараққиёт йўлида қандай улкан, бошқаларнинг ҳавасини тортадиган ютуқ ва марраларга эришган бўлса, буларнинг барчасининг негизи – юртимизда тинч ва осуда ҳаётни, миллатлар ва фуқаролараро тотувликни, ўзаро меҳр-оқибат ва ҳамжиҳатликни асраб-авайлаб келаётганимиздадир.
Шуларни ўйлар эканман, “Ягонасан, муқаддас Ватаним, севги ва садоқатим сенга бахшида, гўзал Ўзбекистоним” деган сўзларни қўрқмасдан, бемалол айтадиган кунлар келганига шукроналар айтамиз.
Шарофиддин Тўлаганов
