AsosiyShou-biznes

ZIYoDA: “DO`STLARIMDAN KO`P PAND EDIM, AMMO...”

“Ikki avlod” sahifasining navbatdagi soniga ko`pchilik mushtariylarimizning talab va istaklarini inobatga olgan holda “Nihol” mukofoti sov­rindori Ziyodani taklif etdik. Loyihada jurnalist sifatida ishtirok etayotgan aktyor, O`zbekiston xalq artisti Lutfulla Sa`dullaev xonanda Ziyodani san`atga endigina qadam qo`ygan vaqtlaridanoq yaxshi bilgani uchun u bilan suhbatlashish qiyin bo`lmadi.

Lutfulla Sa`dullaev, O`zbekiston xalq artisti:

— Ziyoda qo`shnimning jiyani. Unikiga tez-tez kelib turardi. Har ko`rganimda turmush o`rtog`im Gulchehraning yoshligiga o`xshataverardim. Bu qizaloq ko`z o`ngimizda ulg`aydi. Bugun san`atda ham, shaxsiy hayotda ham o`z o`rnini topganini ko`rib quvonaman.

L.S: Yaqinda benzin olish shoxobchasiga kirsam, konsert bannerlaringga ko`zim tushdi. To`g`risi, ismingni yozib qo`ymaganida umuman ta­ni­mas­di­m.­ ­Ziyoda ham plastik operasiya qildiribdi shekilli deb o`ylagandim. Ko`rib turibmanki unday emas.

Z: (kulib) Yo`g`-e, plastik operasiyaga muhtojligim yo`q. Siz aytgan gapni ko`pchilikdan eshitdim. Pardoz ustalari, fotograflar biroz o`zgarishimni istashdi. Pardozni boshqacharoq qilishgani uchun ham ko`rinishim butkul o`zgargan.

L.S.: Bugungi kundagi xonandalarning konsert dasturlari bir-birlarinikidan deyarli farq qilmay qo`ygan. Qo`shiqlarni aytmasa, dastur bir xil. Eski qo`shiqlar, odamlarga tanish bo`lgan chiqishlar. Seni ham konserting shunday bo`lsa kerak?

Z.: Savollaringiz juda o`tkir-ku, “doda”! (kulgi ko`tarildi). Konsertimga juda katta tayyorgarlik ko`ryapmiz. Yangi raqslar, har bir qo`shiqqa mos sahna chiqishlari ustida ishlanyapti. Bundan tashqari ko`p yangi qo`shiqlar tayyorlayapmiz. Bu gal ham konsert masalasida o`z ishining eng professionallariga murojaat qildik.

L.S.: Meni bir savol doim o`ylantiraveradi. Seningcha har yili konsert qo`yish shart­mikan?

Z.: (o`ylanib) Bu albatta san`at­korning xohishiga va muxlislarning talabiga bog`liq. Bu borada aniq to`xtamga kelmaganman.

L.S.: Jonli ijroda kuylay olishingni bilaman. Nega konsertingni 100 foiz jonli qo`ymaysan.

Z.: Konsertimizni jonli ijroda qo`yish haqida juda ko`p o`yladim. Hech ikkilanmay ayta olamanki jonli ijroda bemalol kuylayman. Konsert borasidagi ikki yillik tanaffusdan ke­yin tavakkal qilmoqchi emasman. Chunki kichik davralar, xalq xizmatlarida jonli ijroda kuylash bilan ming­lab kishilar qarshisida kuylashning farqi bor. Buni siz mendan ko`ra yaxshi bilasiz. Hozir o`nga yaqin qo`shiqlarni jonli ijroda kuylashga tayyorgarlik ko`ryapmiz. Va`da berib aytamanki, kelasi yil konsertimni jonli ijroda taqdim etaman.

L.S.: Nuriddin Ham­ro­qulovning “Ajab sirlar” qo`shig`ini juda chiroyli aytgansan. Menimcha, senga ayni shu yo`nalish juda yarashadi. Lekin o`zingga yarashmagan qo`shiq­laring, kliplaring ko`payib ketyapti.

Z.: Sizning gapingizda ham­ jon bor, lekin yoshlar auditoriyasini ham unutib qo`ymasligimiz kerak. Zamonaviy qo`shiqlarim bilan ulg`ayayotgan yoshlarni estrada orqali milliy qo`shiqlarimizga ham o`r­ga­ti­shim­ga ko`zim etadi.

L.S.: Ovoz imkoniyatlaringdan to`liq foydalanmasligingni tan olasanmi? 

Z.: Siz san­`at­­­korsiz, bizning ishimizni boshqalarga qaraganda yaxshi tushunasiz. Tan olishimiz kerak san`atkorlarning asosiy daromadi xalq xizmatlaridan, to`ylardan. To`yda esa ko`proq sho`x qo`shiqlarni kuylashimizni talab qilishadi. San`atkor sifatida har ikki tarafning ko`ngliga yo`l topish mening aso-siy vazifam.

L.S.: Ota-onang seni o`qitishgan, san`atda o`z yo`lingni topishingga ancha ko`mak berishgan, orzularing yo`lida ancha elib-yugurishgan. Shuning evaziga xalq suygan san`atkor bo`lib etishding. Tabiiyki, boshqa san`atkorlar kabi sen ham farzandingga vaqt ajratolmaysan. Kun kelib farzanding sendek inson bo`la olarmikan?

Z.: (kulib) Hozir yig`lab yuboraman, meni bu savol bilan qiynamang. Ota-onam kabi farzandimga e`tiborli bo`la olmayotganim aniq. Farzandimni enagaga bermadim, ishda bo`lgan vaqtlarim opam, onam qarab turishadi. Ishdan kelishim bilan uyga olib chiqib bag`rimga bosib yotaman. Onalik mehrim o`tsin deyman. 23 oktyabrda bir yoshga to`ladi.

L.S.: Katta qi­zim Gulira`no es-hushini tanigach, Gulchehraga “Sizlarni mehringizga to`ymaganman” degandi. Haligacha bu gapni eslasam, titrab ketaman.

Z.: Meni bu­naqa qo`rqitmang. Ishimiz shu bo`lgandan keyin na iloj? Lekin aqlini tanib, unga eng kerak paytlarimda yonida bo`lishga, onalik mehrimni berishga harakat qilaman.

L.S.: Hamma san`atkorlar tanaffus qilishdan cho`chimayman, deyishadi, aslida esa bir oy hech kim yo`qlamasa bormi, tahlikaga tushib qolishadi. Sen ham farzandli bo`lgach, tanaffussiz ishlashingni e`lon­ qilding. Nima deb o`ylaysan, qilayotgan qurbonliklaring shunga arziydimi?

Z.: Tanaffus qilishdan cho`chimayman demayman. Chunki barcha erishganlarimning ortida tinimsiz mehnat yotibdi. Shuning uchun ham farzandli bo`lganimdan keyin 18 kun o`tib, ishga chiqib ketdim.

L.S.: Juda uzoq tanaffus qilibsan-ku? (kulgi ko`tarildi).

Z.: Avvaldan olib qo`yilgan xalq xizmatlari, konsert dasturlari bor edi. Ularni qoldirishning iloji yo`q. Kuch-quvvatim bor, salomatligim joyida ekan, ishlaganim yaxshi deb chilla saqlamadim.

L.S.: Oilada kim rashkchi?

Z.: (kulib) Ha, sizam qanday savol berishni bilasiz.

L.S.: Agar turmush o`rtog`ing o`ta rashkchi bo`lsa, menga ayt, o`zim urishib qo`yaman.

Z.: (turmush o`rtog`iga qarab) Hamma oilada rashk bo`lishi kerak, menimcha, bo`lganiyam yaxshi-da. Biz ayollar rashksiz yasholmaymiz, axir. Lekin turmush o`rtog`imda ham rashk chakana emas. Ochig`ini aytishim kerak: bugungi yutuqlar, oilamning tinchligi, san`atimning bir maromda ketayotgani turmush o`rtog`imning yordami va menga bo`lgan ishonchi evaziga.

L.S.: Sen haqingda ig`vo tarqatadigan odamlarga munosabating qanday?

Z.: San`at olamida bunday narsalar juda ko`p bo`larkan. Ko`raverganingiz sari ko`­zin­giz pishib, ko`plariga e`tibor ham bermaydigan bo`lib qolarkansiz. Yosh bo`lishimga qaramay, yaqin do`st, dugonalarimdan juda ko`p pand edim. Oradan vaqt o`tgach, hammalari bilan yana aloqalarni tikladim. Lekin singan kosani chegalasang ham baribir izi qoladi, deganlaridek, yuragimda o`sha ig`volarning izi qolgan.

L.S.: Singling ham qo`shiq kuylayapti, deb eshitdim. Xalqimizda “Bir qozonda ikki qo`chqorning boshi qaynamaydi” degan maqol bor. (kulgi ko`tarildi)

Z.: Qozon katta bo`lsa qaynayverarkan. Shaxsan men uning ijodi borasida hali aniq fikr aytolmayman. O`zi she`r yozib, studiyalarni topib borib qo`shiqlar yozyapti, harakat qilyapti. Hozircha hech narsaga aralashayotganim yo`q. Hozirdan hamma narsani qilib berib, ishtiyoqini so`ndirib qo`ygim yo`q. San`at shunchalar oson narsa ekan, degan fikrga kelib qolishini ham istamayman. Ustiga-ustak dadam uning san`atkor bo`lishiga qarshi.

L.S.: O`qishni tashlaganding. Oila qurding, farzandli ham bo`lding. Balki o`qishni tiklashni vaqti kelgandir?

Z.: Faktsiz savol berish yaxshimas o`rtoq jurnalist! (kulib). E`tiboringiz uchun o`qishimni tiklab, yana davom ettiryapman. Diplomimni olganimda, uyda bir osh damlab Gulchehra opam ikkingizni tak­lif qilaman.

L.S.: Ko`ramiz, bu va`dangni ustidan qachon chiqarkansan? Muhimi, xalqingni ardoqla, chin dildan mehnat qil. Shunda baraka topasan! Konsertingga esa muvaffaqiyatlar tilayman.

Z.: Rahmat. Siz ham sog` bo`ling!

— Sa`dullaevlar oilasini juda hurmat qilaman. To`g`risi, kelajakda ulardek baxtli oilaning bekasi bo`lsam deyman. Lutfulla aka bilan suhbatimiz juda samimiy ruhda kechdi. Oilaviy suhbat bo`ldi, desam adashmayman. Eng asosiysi, har bir savolni san`atkorga oson emasligini tushunib tayyorlagan.

Loyiha muallifi: Qamariddin Shayxov

Fotomuxbir: Xumoyun Salomov

    Boshqa yangiliklar