Буюк ипак йўли жуда ҳам аниқ ном эмас, чунки бу аслида битта йўл эмас, балки шаҳарлар ва воҳалар ўртасидаги бир қанча карвон йўллари эди. Савдогарлар бу йўллардан фақат ипак-шойи эмас, балки бошқа кўплаб қимматбаҳо молларни ташиганлар.
Хитой шойиси уни сотиб олишга қурби етадиганлар орасида алоҳида эътибор топганди. Шойи мато парчалари Афинадаги 6 асрга оид қабрлардан, шунингдек, Германиядаги темир даврига оид гўрлардан ҳам топилган. Римликлар зеб-зийнат буюмларини кўп миқдорда сотиб олишади. 1 асрда римликлар тарихчиси Катта Плиний бундай деб ёзганди: «Ҳиндистон, Хитой ва араб мамлакатлари ҳар йили империямиздан катта миқдордаги пулни олиб кетишарди — зеб-зийнатларимиз ва аёлларимиз бизга жуда қимматга тушарди».
Савдо йўлида ҳаракат икки томонлама эди. Римликлар келтирилган барча зеб-зийнат буюмлари ўрнига Шарққа олтин ва кумуш тангалар, сопол буюмлар, шиша идишлар, қимматбаҳо тошлар юборишарди.
