Токио-2020 Паралимпия ўйинларида эркаклар ўртасида F41 классида ядро улоқтириш баҳсларида Ўзбекистон шарафини ҳимоя қилган Бобуржон Омонов 14.06 метр натижани қайд этиб, енгил атлетика йўналишда Паралимпия рекордини янгилади ва олтин медалга сазовор бўлди. 10 сентябрь куни Ўзбекистон Президенти Шавкат Мирзиёевнинг фармонига асосан "Ўзбекистон ифтихори" фахрий унвони билан тақдирланди. Президент совғаси сифатида автомобиль ва Тошкент шаҳридан уй топширилди. Орадан икки кун ўтиб эса Андижон вилояти ҳокими 2 хонали хонадон совға қилди. “Даракчи” мухбири Бобуржоннинг спортга кириб келиш тарихи, ғалаба йўлидаги қийинчиликлар ва келгусида режалари ҳақида суҳбатлашди.
— Бобуржон, адашмасам, спорт билан болаликдан шуғулланасиз?
— Ҳа, 6-7 ёшларимда бошлаганман десам ҳам бўлади. Аввалига маҳалладаги акаларга қўшилиб югурардим. 9-10 яшарлигимда ушуга қизиқиб қолдим. Уч йил давомида турли даражадаги мусобақаларда қатнашиб, фахрли ўринларни эгаллаганман. Эсимда биринчи ютуғимни Бухоро шаҳрида ўтказилган мусобақада қўлга киритганман — биринчи ўринни олганман. Ҳаттоки, уч карра Ўзбекистон чемпиони бўлганман. Аввалари мусобақалар кам ўтказиларди. Аксариятларига эса ўз ҳисобингиздан боришингиз керак эди. Баъзан маблағ томондан қийналиб қолган пайтларимизда иштирок эта олмаганман. Бундан ташқари, ушуда асосан бўйингизга эмас, ёшингиз ва вазнингизга қараларди. Шу ва бошқа сабаблар ортидан аста-астабу спортга қизиқишим сўна бошлаган. Машғулотларда ўзим учун қатнашиб турардим. Қишлоқда ўсган бўлсак-да, ота-онам ҳеч қачон спорт билан шуғулланишимга қарши бўлишмаган.
— Ядро улоқтиришга қизиқишингиз қандай пайдо бўлган?
— Бугунги даражага эришишимга ушбу спорт тури билан шуғуланнишга чорлаган, устозими 2016 йилда Рио-де Жанейрода ўтказилган паралимпия ўйинлари иштирокчиси Мавлонбек Ҳайдаров ҳисобланади. Мавлонбек ака билан 2017 йилнинг бошларида ўзи очган туман марказида жойлашган фитнес клубда танишганмиз. Ўша ерда дўстларим ва танишларим билан кунда-кунора бориб турардик. Мавлонбек ака ҳақида эшитгандим, аммо яқиндан гаплашмагандим. Одатий машғулотларнинг бирида мени кўриб, олдига чақирдилар. Суҳбат давомида бўйимни неча сантиметр эканлигини сўради. “Бўйим 140 сантиметр бўлиши керак”, дедим. “Сени шогирдликка олиб, чемпион қиламан”, деб айтганлар. Кейин туманимиздаги Пахтакор ўйингоҳига борганмиз. Шу ерда тош улоқтиришни ўргандим. Тўғриси, унга қадар ҳам енгил атлетика билан ўз соғлигим, бўйимни ўстириш учун шуғулланганман. Унда фақат югуриш машқларини бажарардим.
— Мана, бу йил ўзингиз ҳам чемпион бўлдингиз.
— Шукр, машғулотларни бошлаган давримда мен ҳам устозим каби Президент қўлидан қимматбаҳо совғаларни олишни орзу қилардим. Аниқроғи, Малибуга қизиққанман. Устозимнинг меҳнати сабаб биринчи йилнинг ўзидаёқ ютуқларга эриша бошлаганман. Мисол учун, август ойида Ўзбекистон чемпионатида иштирок этиб, олтин медални қўлга киритганман. Бундан ташқари 2017 йилнинг 8-14 декабрь кунлари Бирлашган Араб Амирлигининг Дубай шаҳрида енгил атлетика, сузиш ва пауэрлифтинг спорт турлари бўйича ёшлар ўртасида ўтказилган III Ёшлар Пара-Осиё уйинларида ҳам олтин медал олганман. Қисқа муддат ичида эришилган натижалар менга янада куч бағишлаган. Бироқ кўнглимда “Ҳали ёш спортчи бўлсам, олимпиада ўйинларига тайёрланишга улгурармиканман” деган хаёллар ўтарди. Лекин ўз олдимга қўйган мақсад сари интилишдан тўхтамадим. Натижада 2018 йилнинг кузида Индонезиянинг Жакарта шаҳрида ўтказилган III-Ёзги Параосиё ўйинларида ҳам иштирок этиб, ғолиб бўлдим. 2019 йилнинг ноябрь ойида Дубай шаҳрида пара-енгил атлетика бўйича ўтказилган жаҳон чемпионатида омад кулиб боқиб, 14.03 метр натижа билан олтин медал ҳамда Токио-2020 Паралимпиядасига йўлланмани қўлга киритдим. Ушбу йирик мусобақанинг бир йилга кечиктирилгани менга анча фойдали бўлди. Боиси ўз устимда тинимсиз ишлашга ҳаракат қилдим.
— Ваниҳоят, 2021 йил...
— Бу йил мен учун омадли келди! Февраль ойида Бирлашган Араб Амирликларининг Дубай шаҳрида ўтказилган пара-енгил атлетика бўйича “Fazza” халқаро Гран-при турнирида ҳам олтин медаль қаторида жаҳон рекордини ҳам янгилашга муваффақ бўлдим. Сўнгги натижани эса барча юртдошларимиз яхши билишади.
— Спортчи учун қаерда мусобақага киришгани муҳимми?
— Андижондаги “Пахтакор” ўйингоҳида ҳар куни камида икки маҳалдан машғулотлар олиб борганмиз. Шароит бошқалар ўйлаганчалик зўр эмас. Аммо, гап шароитда эмас. Негаки, ҳар одам ўзи учун етарли даражада шароит яратиши керак. Ўйингоҳнинг тепа томонида ядро улоқтириш майдонимиз бор. Шу ерда ҳар куни бир машғулотни қайта-қайта такрорлаймиз. Ядро майдонни устозим Мавлон ака иккаламиз ушбу спортга кириб келганимда қурганмиз. Чунки, яро улоқтириш учун 15 ёшдан юқори, бир оз гавдалироқ бўлиши зарур. Шу пайтгача Марҳаматда енгил атлетиканинг бу тури билан шуғулланишмаган. Бир нарсани қайд этиш лозим, бизни паралимпия чемпиони даражасига етказган энг яхши жойимиз шу ер ҳисобланади. Тўғриси, ушбу кичик майдонча биз учун дунёдаги энг қадрли жой.
— Енгил атлетиканинг бу турига қизиқувчилар кўпми?
— Нима десам экан? Биласизми, ташқаридан қараганда тош улоқтириш бошқаларга осон туюлади. Лекин машаққати кўп. Одамларга асл қийинчиликлар билинмайди. Олдимга келиб, «Тош отиб ҳам, шунақа ютуқларга эришса бўладими? Менга ҳам ўргат»,, дейишади. Хўп деб, ўйингоҳга олиб бораман, аммо ҳеч қанча ўтмасдан изсиз йўқолиб қолишади
— Мувафаққиятингиз сири нимада?
— Энг аввало, ҳар бир одам, ҳар бир спортчи ўз олдига мақсад қўйиши керак. Ўзи учун ўзи ҳаракат қилиши зарур. Чекинмаслик лозим. Мени ҳалигача бўйи паст экан, дейдиганлар топилади. Спортга кириб натижаларга эришар эканман бундай гапларга умуман аҳамият бермай қўйдим. Бирор нарсага эришиш учун нимадандир воз кечиш кераклигини англадим. Ҳақиқатан, ўз вақтида мен ҳам ошналарим, тенгдошларим билан бирга ўтирсам, у ер-бу ерларга борсам бўларди. Аммо уларнинг йиғинлари, ошларини рад этганман. Дастлаб хафа бўлишган Чунки кўзлаган мақсадимга эришиш учун тинимсиз меҳнат қилишим, оғир бўлса-да, бошқалар билан камроқ кўришишим лозим эди. Энди кўнглим хотиржам. Дўстларим билан ҳам бемалол учраша оламан.
— 2016 йил машинага ҳавас қилган экансиз, энди дилингизга қандай ниятларни туккансиз?
— Сўнгги пайтларда қандай қилиб қисқа муддатда бундай натижага қандай эришдингиз, деб кўп сўрашмоқда. Ҳақиқатан ҳам тўрт йил ичида кетма-кет ютуқларга эришиш осон эмас. Тинимсиз машғулотлар сизни бездириб юбориши, шубҳасиз. Аммо қандайдир куч сизга мотивация беради. Мотивация деганда энг аввало ота-онамни тушунаман. Менинг энг кучли мотиваторим. Чунки, уларнинг қўллаб-қувватлаши, дуолари сабаб қийинчиликларни енгиб ўтдим. Ота-онанинг ҳаётини яхши тарафга ўзгартириш фарзанднинг қўлида. Мен ҳам шу инсонлар учун доим ҳаракатдаман. Келгусида паралимпиада ғолиблиги учун берилган пулга ота-онамни ҳажга олиб боришни ният қилганман.
Умиджон МАМАРАСУЛОВ суҳбатлашди
