Аввал хабар берганимиздек, айни пайтда Сирдарё вилояти Гулистон шаҳрида III Халқаро бахшичилик санъати фестивали бўлиб ўтмоқда.
Бир неча йил Ўзбекистонда яшаган япониялик этногриф Сеика Вазаки III Халқаро бахшичилик санъати фестивали ҳақида гапирди:
- Бу ерга илмий конференцияга қатнашиш учун келгандим. Биринчи кунда маъруза ўтказдим. Яхши қабул қилинган деб ўйлайман.
Очилиш маросимидан кейин 30 дан ошиқ мамлакатдан келган санъаткорлар ва Япониядан бирга келган иккита санъаткорнинг санъатини театрда кўриб, хурсанд бўлдим. Чунки аввал кўрмагандим. Илмий ишга ҳам жуда фойдали бўлди, деб қувондим. Эрон, Озарбайжон, Грузия, Болгария, Якутиядан жуда кўп жойлардан келган санъаткорлар билан битта меҳмонхонада турибмиз. Мен санъаткор эмасман, лекин бошқа халқлар бир-бирга мусиқа инструментарларини ўргатишяпти. Дунёни боғлайдиган фестиваль эканини гувоҳи бўляпман.
Япон халқларининг бахшичилик санъатига қизиқиши ўтган март ойида бошланган. Токиода фестивал бўлганда Чироқчилик Аҳрор бахшини Японияга чақиргандик. Ҳар куни 500 та одам меҳмонга келарди. Японияга нафақат Ўзбекистон, Қозоғистон бахшилари балки, Ўрта Осиёдан биринчи мартда қадам қўйилди. Энди Япония бахшичилик санъатини кўришяпти. Японлар шундай гўзал санъат борлигини энди билишди. Интернетга лавҳалар қўйиб мухлисларни кўпайтириш ниятидамиз.
Ўзбекистонга 2001 йилларда келганман. 2006 йилдан бошлаб яшай бошлаганман ва 6-7 йил яшаганман. Ўзбекистоннинг одамларининг муомаласи, бағрикенглиги, меҳмондорчилиги жуда уста. Шу оқибат бизни боғлаб туради, деб ўйлайман.
Японияга қайтганимиздан кейин бу кони жуда соғинаман.
